Davita de kleuver
Foto: Jamshid Mousavi
Davita de Kleuver (1995) studeerde aan het University College Utrecht en woonde daarna in Londen, waar ze een master in sociale cognitie volgde. Momenteel woont ze in Berlijn en werkt ze als Data Scientist bij CoachHub, een digitaal coaching platform. In het jaar 2013-2014 volgde ze het Liberal Arts Tussenjaar.
“Op de Vrije Hogeschool kreeg ik het vertrouwen dat ik overal mijn weg kan vinden.”
Tijdens haar middelbareschooltijd vond Davita weinig aansluiting. Maar dat veranderde op de Vrije Hogeschool. “Het hele vrije jaar was een bevestiging. Ik dacht: ja, ik ben niet goed in small talk, maar dat is geen reden om weinig vrienden te hebben of uitgesloten te worden. Ik hoefde alleen maar gelijkgestemden te vinden.”
“Ik logeer nu een weekje bij mijn ouders in Haarlem vanwege het huwelijk van mijn broer. Ik ben hier opgegroeid. De buren kennen mij vanaf mijn geboorte. Het voelt echt als thuiskomen. Al voel ik mij samen met mijn partner, met wie ik afgelopen zomer verloofd ben, inmiddels ook thuis in Berlijn.”
“Toen we gingen samenwonen, wilden mijn partner en ik ons vestigen in een internationale stad in de buurt van familie. Hij komt uit een dorp nabij Bremen, dus het was Amsterdam of Berlijn. Een appartement vinden in Amsterdam is lastiger, daarom was Berlijn onze eerste keuze. Ook daar viel het tegen om een vaste woning te vinden. De eerste vier maanden woonden we op vijf verschillende onderhuuradresjes. In februari moeten we onze huidige woning uit. Aangezien mijn partner even later voor een tijdje naar het buitenland moet voor werk, ga ik tijdelijk in Amsterdam wonen. Dan kan ik weer even dichterbij mijn familie en Vrije Hogeschool-vriendinnen zijn. Daarna gaan we weer op zoek naar een woning in Berlijn voor een langere periode.”
“Mijn vriend is gevallen op wat ik uitstraalde: open, blij en gelukkig. Zo voelde ik mij ook echt na de Vrije Hogeschool.”
“Mijn partner ken ik inmiddels al zeven jaar. Ik ontmoette hem direct na de Vrije Hogeschool, tijdens de introductieweek van University College Utrecht. Hij is gevallen op wat ik uitstraalde: open, blij en gelukkig. Zo voelde ik mij ook echt na de Vrije Hogeschool. Op de VH werd een ander deel van mij aangesproken. Ik was altijd gefocust op studeren en vond op de middelbare school weinig gelijkgestemden. Wat dat betreft was de Vrije Hogeschool voor mij helend. Ik had daar ineens zoveel vriendinnen waarmee ik over alles kon praten. Nog steeds zijn wij hecht.”
“Op de middelbare school had ik gelukkig één goede vriendin, maar met veel meiden voelde ik geen klik. Ik had moeite met de vorming van kliekjes waar je wel of niet bij hoorde. Mijn klasgenoten hadden allemaal dezelfde stijl: Uggs, handtassen en veel make-up. Daar had ik niks mee. Ik wist ook niet waarover ik moest praten. Zij vonden het kijken van soaps en series leuk, terwijl ik plezier had in studeren en muziek maken. Over koetjes en kalfjes praten, kon ik gewoon niet. Mijn ouders zijn allebei psycholoog, waardoor ik van huis uit gewend was om persoonlijke gesprekken te voeren, vragen te stellen en interesse te tonen. Pas later kreeg ik plezier in laagdrempelig contact maken, zowel met vrienden als met vreemden. Ik ontdekte dat koffie drinken en een beetje kletsen leuk kan zijn, en heb dat nu meer ontwikkeld.”
“Ik hou van meebewegen met wat er op mijn pad komt.”
“Op de Vrije Hogeschool ontwikkelde ik het gevoel dat mensen mij in de basis leuk vonden. Ik kreeg het vertrouwen dat ik overal mijn weg kan vinden. Dat heeft ook zeker invloed gehad op de reizen die ik daarna maakte. Ik voelde de drang om te ontdekken, nieuwe mensen te ontmoeten of iets nieuws te doen. Ik deed een exchange programma in Californië, ging vervolgens voor mijn master Social Cognition naar Londen, en werkte daarna een jaartje in Boston. Ik ging vaak zonder plan met mijn viool op pad. In San Francisco liep ik, met mijn viool op mijn rug, langs een bar aan de haven en hoorde pianomuziek. Een man speelde piano in een volle bar. Ik wilde zo graag meespelen maar vond het ongemakkelijk om mezelf uit te nodigen. Daarom legde ik mijn viool zichtbaar neer met de hoop dat hij zelf het initiatief nam. Hij vroeg direct of ik mee wilde spelen. Dat voelde echt als ‘being alive’! Die improvisatie maakte mij zo levend. Achteraf kwamen mensen naar mij toe om mij te complimenteren.”
“Ik hou van vioolspelen. Met een strijkstok kan je zoveel nuance aanbrengen in zacht en hard. Als ik speel voel ik het elke keer weer door mijn lijf trillen. Ik weet nog goed dat ik op mijn achtste voor het eerst een viool vasthield en een toon maakte. Het resoneerde zo mooi. Mijn moeder was niet meteen overtuigd en stelde voor om ook een gitaarles te volgen. Ik ging met mijn leenviool in de hand naar de gitaarles en zei tegen de docent: ik probeer wel de gitaar, maar ik speel al viool. Ik vind viool het mooist in combinatie met andere instrumenten en speel daarom graag met anderen. Dat met elkaar zoeken en improviseren vind ik geweldig. Het past ook bij mijn manier van leven. Ik hou van meebewegen met wat er op mijn pad komt.”