igno notermans
Igno Notermans (1993) werkt als adviseur & onderzoeker duurzaamheidstransities aan de maatschappelijke uitdagingen van deze tijd. Hij was student van het International Liberal Arts Program op de Vrije Hogeschool van 2011-2012, dat grotendeels plaatsvond in India. Hij leerde er afgaan op zijn intuïtie en omgaan met de chaos van verandering.
“Van mijn coach op de Vrije Hogeschool leerde ik verbinding maken met mijn gevoel en intuïtie.”
Igno heeft bij keuzes steun gehad aan Wieke, zijn coach in het jaar aan de Vrije Hogeschool. Zij leerde hem te vertrouwen op zijn intuïtie. Dat bracht hem tot zijn geliefde en tot een leven waarin alles coherent voelt.
"Ik wil zo veel mogelijk bezig zijn met dat wat ik het allerbelangrijkste vind: een duurzame wereld creëren. Ik ervaar geen verschil tussen werk en privé, of in mijn rol als consument. Al die rollen zijn één. Op mijn werk loopt bijvoorbeeld een project over de omslag naar waterstof als brandstof in de havens van Rotterdam. Ik heb geen eigen auto, en als ik er één leen of huur, kies ik een elektrische. Thuis in de koelkast ligt alleen vegetarisch eten. Mijn appartement in Amsterdam is nog niet goed geïsoleerd, ook niet van het gas af. Maar we willen verhuizen, buiten Amsterdam, en dat moet wel een duurzaam huis worden. Wat ik privé doe klinkt misschien futiel, maar alles samen doet er wel degelijk toe.”
“Een vriend tipte me om mee te gaan naar een inspiratiecollege over transities, georganiseerd door Hogeschool ArtEZ in Arnhem. Ik studeerde toen in Wageningen, maar vond er niet wat ik zocht. Het college raakte bij mij precies de juiste snaar. Na afloop liep ik op de spreker af. Die tipte me de studie Future Planet Studies in Amsterdam. Die studie bood een nieuwe kijk op maatschappelijke veranderingen - niet alleen de kennis, maar ook de verbinding met de maatschappij. Het bleek ook een fijne gezellige groep studenten, ik voelde ik me er thuis. Ik genoot van de goede, diepe gesprekken, die echt ergens over gingen en me een gevoel van verbinding gaven.”
“Ik heb niet het reguliere jaarprogramma gevolgd bij de Vrije Hogeschool, maar het kortere International Liberal Arts Year. Met een groep van zes studenten zijn we naar India gegaan. Het was fantastisch. We vormden een hechte club met de studenten en docenten. Flore Lutters, een groepsgenoot van toen, is nog steeds een goede vriend van me. Hij werkt nu als wetenschapsdocent op de Vrije Hogeschool.”
“Ik wil zo veel mogelijk bezig zijn met dat wat ik het allerbelangrijkste vind: een duurzame wereld creëren. ”
“Ik twijfel vaak, kiezen vind ik lastig. Ik sprak veel met coach Wieke van de Vrije Hogeschool, ook lang nadat ik daar weg was nog. Van haar leerde ik verbinding maken met mijn gevoel en intuïtie. En om niet ineens te veel stappen vooruit te willen zetten, gewoon een stapje maken en dan kijken hoe dat voelt, of de stap juist is.
“Intuïtie is voor mij een aanvullende kennisbron naast wetenschap, dat hoeft elkaar niet te bijten. Je hebt natuurlijk dat rationele proces van wetenschap, hoe je systematisch tot kennis komt. Als ik op intuïtie, op gevoel tot een inzicht kom, en ik ben daar transparant in, kan dat ook onderdeel zijn van het wetenschappelijke proces. Ik denk dat de beste wetenschappers juist creatieve, kunstzinnige, intuïtieve mensen zijn. Complexe materie begrijpen en vertalen naar nieuwe inzichten is een proces dat niet puur rationeel is. Hart, hoofd en handelen, dat waren de drie pijlers die we meekregen aan de Vrije Hogeschool. Die probeer ik altijd te combineren.”
“Intuïtie is voor mij een aanvullende kennisbron naast wetenschap, dat hoeft elkaar niet te bijten.”
“Mijn vriendin Sofia en ik kenden elkaar net een paar maanden toen ze voor een stage naar Amerika vertrok. Juist de maand ervoor was ons contact een stuk intensiever, ik denk achteraf omdat er een verkoelingsperiode aankwam. We belden, whatsappten, stuurden brieven. Toen kwam ik erachter dat ik eigenlijk al tot over mijn oren verliefd was. Ik had echt behoefte aan verbintenis. In het samenzijn, een partner, een maatje, een levensgezel. Ik voelde die behoefte pas echt toen ze weg was.”
“We zijn nu een paar jaar samen en afgelopen zomer zijn we getrouwd. Ik wilde eerst niet trouwen. Om iemand te beloven dat ik altijd bij haar blijf, dat vind ik zo groot. Er gebeurt zo veel in je leven. Ik wilde ook afstand nemen van dat oude patriarchale systeem dat er achter het trouwen zit. Zij heeft mij gevraagd. Ik zei meteen ja. Maar daarna moest ik wel groeien in de vorm. Uiteindelijk zag ik wel hoe we onze eigen invulling kunnen geven aan het instituut ‘huwelijk’. Dat het beeld van de films en de maatschappij niet op ons hoeft te passen. En ze weet dat ik uiteindelijk ook een hopeloze romanticus ben. We zijn in een oud familielandhuis in Italië getrouwd, met een prachtige tuin en alle toeters en bellen erbij.”
“Een vriend van me overleed tijdens zijn studie. We hadden net samen een bestuursjaar gedraaid bij Room for Discussion. Dat is een interviewplatform van de Universiteit van Amsterdam. Hij had zelfmoord gepleegd. Als ik eraan terugdenk zie ik mezelf in birds eye perspectief. Ik was in Rotterdam en er was die middag nog een vergadering voor Room for Discussion, maar ik lag ziek in bed. Zijn zus belde me. Het was voor mij totaal onverwacht, ik wist niet eens dat hij een depressie had. Zijn familie wist dat wel. Ik bleef lang aan de lijn, geschokt, maar op een gegeven moment moest zij ook andere mensen bellen. Ik ben die avond nog naar zijn familie toe gegaan.”
“De vraag die ik mezelf stelde was: hoe goed ken je iemand? Het voelt dubbel dat ik zijn depressie niet heb gezien. Ik ervoer soms wel een gemis in ons contact, dat hij niet altijd het achterste van zijn tong liet zien. Dat hoort ook bij een depressie, weet ik nu. Met die groep studenten van Room for Discussion hadden we al een hechte band, dit heeft ons nog hechter gemaakt.”
“Ik ervaar nu meer rust als het om keuzes aankomt. Ik weet nu hoe ik het moet aanpakken. Ook door hierin mijn gevoel en mijn intuïtie te volgen. Mijn beste keuzes zijn intuïtief. Zoals mijn keuze om er vol voor te gaan met Sofia. Ik zie nog elke dag de vruchten die ik daarvan pluk. Al mijn grote keuzes hebben goed uitgepakt. Ik voel me nu meer op mijn plek dan ooit. Dat voelt lekker. Alsof je regelmatig in de flow zit. Ik kan veel van mijn kracht en energie in betekenisvolle dingen kwijt, zoals mijn werk rondom duurzaamheid en mijn verbindingen met anderen. De basis daarvoor is echt op de Vrije Hogeschool gelegd, met bijzondere dank aan mijn toenmalige coach Wieke.”